Op zoek naar het verlangen
Klagen is iets wat we allemaal op zijn tijd doen, maar eigenlijk niet zo sjiek vinden. Al helemaal niet als een ander dat doet…
“Los je eigen problemen op, verval niet in slachtoffergedrag, kom in actie, maak het niet zo groot!” Mensen lopen graag een blokje om voor iemand die altijd maar klaagt. Die zuigt de energie uit je weg.
Misschien een beetje vreemd, maar ik wil hier tóch een pleidooi houden voor klagen. Niet om het klagen zelf, maar als manier om je verlangen te ontdekken.
Over klagen en verlangen
Zowel in klagen als in verlangen zit veel energie. Gelukkig maar! Dat geeft namelijk aan dat iemands betrokkenheid groot is. Hij of zij wíl wat. De focus van klagen en verlangen is echter heel verschillend.
Als je klaagt, richt je je met kracht op wat er niet is of waar je van af wilt. Maar door er zo mee bezig te zijn, blijft het onderwerp vol in de spotlight staan. Het verankert zich in je hoofd en je lijf. Het negatieve, dat wat je niet wilt, blijft op die manier als een magneet trekken. “Denk niet aan een roze olifant” – waar denk je dan aan?
Verlangen is het tegenovergestelde. Je richt je met energie op wat je wél wilt, met heel je hebben en houden, vanuit je tenen. Daarmee creëer je focus en richting. Er ontstaat ruimte om te bewegen naar ‘wat wél’ in plaats van te blijven hangen in ‘wat niét’.
Achter elke klacht zit een verlangen
Het is de kunst om de kracht en energie die in een klacht zit te gebruiken voor wat je wél wilt. De focus te verleggen van het negatieve naar het positieve. Het verlangen achter de klacht te ontdekken en dáár vol voor te gaan.
Probeer dit recept daar maar eens voor uit:
- Bedenk waar je last van hebt.
- Ga helemaal los in het daarover klagen en jammeren. In je eentje, of met een goede vriend of collega.
- Beschrijf hoe erg het is en wat de situatie met je doet. Als je het met iemand samen doet: laat die er helemaal in meegaan, laat je ‘voeren’.
- Overdrijf, overdrijf, overdrijf: weg met de nuance!
- Op een gegeven moment moet je ófwel hard lachen, óf het wordt rustig van binnen. Het negatieve gevoel gaat over, de mist klaart op.
- Laat het stil worden. Welk beeld komt er in je op? Welk verlangen van jezelf zit er achter je klacht? Wat wil je ten diepste kunnen, durven, doen?
- Hou dit verlangen vast als focus en ijkpunt. Schrijf het op je spiegel, in je dagboek, vertel het aan anderen, hou het levend.
Je zult zien, deze aanpak lucht niet alleen op, het maakt ook de weg vrij voor wat er écht uit wil, voor wat wil stromen.
Is dit een oproep om dan altijd maar te klagen?
Nee, natuurlijk niet. Mijn oproep is vooral om klachten niet te onderdrukken maar te onderzoeken welk verlangen erachter zit. Als je de energie onderdrukt die in een klacht zit, slaat die namelijk naar binnen. Of ze verandert in zurigheid, duikgedrag, jezelf wegcijferen, afhaken of wrok koesteren. Heel ongezond voor jezelf en voor je omgeving.
Je ziet het ook in organisaties: als je klachten onderdrukt of er niets mee doet, blijven mensen er júist in hangen. Ze lopen op eieren, gaan het gesprek niet meer met elkaar aan. Dat maakt een organisatie ziek. Verzuurt teams. Zorgt ervoor dat mensen uitvallen of mentaal afhaken, ‘innerlijk met pensioen gaan’.
Dus ga klagen, lach om jezelf en om elkaar, gebruik de energie die erin zit en buig die om. Klagen is zo een gezonde tussenstap van wat je niet wilt naar wat je wél wilt.
Naar je verlangen.